Ne pravimo se pametniji od sviju…

Povezane objave

• Boje drugarstva: teme o kojima se tiho govori 22/07
• Rekli su o deci – Citati 09/05
• Istorija i evolucija knjige 12/09

„Nema gorih ljudi od onih koji se protive prosvećenju i obrazovanju naroda. Takvi, da mogu, i sunce bi ugasili“

Dositej Obradović, pisac, prevodilac i prosvetitelj, otac je moderne srpske književnosti. Dositej, po rođenju Dimitrije, Obradović rođen je 1740. godine u selu Čakovo u blizini današnjeg grada Temišvara u Rumuniji.

Sin Đurađa, krznara i trgovca i majke Krune Paunkić. Bio je jedno od četvoro dece, koje je majka posle suprugove smrti odvela u dom njene porodice u obližnje selo Semarton. Međutim, i majka umire dok je Dositej još mali, te ga vraćaju u Čakovo da živi sa stricem sa očeve strane.

Život sa stricem, Obradoviću razvio je strast prema knjizi i učenju. Te je tako, čitao srpske i rumunske tekstove, proučavao grčki jezik i književnost. A, rođak je za Obradovića ima plan – da postane seoski sveštenik, te ga je u tom duhu i obrazovao.

Međutim, to učenje navelo je Dositeja da i u nekoliko navrata pobegne od kuće u manastire, jer je, čitajući verska štiva, želeo da postane svetac. Uznemireni stric ga je poslao u Temišvar da bude šegrt kod proizvođača jorgana, verujući da će Dositej nakon što  izuči zanat  zaboravi grandiozne verske želje.

Međuti, Dositej nije naučio da pravi jorgane, već je 1757. zauvek napustio rođakovu kuću i sklonio se u manastir Hopovo na Fruškoj gori.

pročitajte još i šta je govorio Vuk Karadžić

Monaški život

Sledeće tri godine Obradović je proveo u manastiru, a bio je vredan i predan učenik. Podjednako je Dositej čitao i verske i druge tekstove, a među najuticajnijim je bila zbirka Ezopovih basni.

Godine 1758. je zvanično postao sveštenik i dobio ime Dositej, a kasnije je zaređen za đakona, da bi, nezadovoljan ograničenom prirodom svog obrazovnog materijala, pobegao iz manastira 1760. godine.

Nastavnik i učenik

Dositej odlazi u Zagreb, gde je počeo da radi kao nastavnik, kako bi se izdržavao, ali i sakupio novac za putovanje u Rusiju. Tri godine kasnije, Obradović je krenuo da poseti Svetu Goru, međutim u Grčku, stigao je samo do Crne Gore, jer se na putu razboleo. Posle oporavka, ostao je kako bi prevodio velika dela drugih kultura na srpski jezik.

U želji da se usavršava, 1765. godine u Smirni upisuje teologiju, filozofiju, grčku književnost, retoriku. To mu je dalo klasično obrazovanje, da bi 1768. godine otišao u Hormovo u Albaniju da studira albanski jezik. Nakon čega se vraća u Dalmaciju gde je nastavio da predaje.

U Beču se prvi put “susreo” sa idejama i delima pokreta zapadne prosvećenosti i to 1771. godine. Izdržavao se podučavajući studente na grčkom, ali je i sam započeo učenje francuskog, latinskog i nemačkog jezika. kasnije upisuje još i francusku i englesku književnost.

I sve do 1782. godine, Dositej je obrazovao, podučavao druge, ali se i sam školovao. A kako je uvek bio bio željan novih znanja, a kada je od “nastavničkog dinara” uspeo da  uštedi, u nemačkom gradu Hale, upisuje se na studije fizike i filozofije.

Prvi ministar prosvete

Četiri decenije je putovao, učio, ali se i sam obrazovao, posetio je Pariz, London, Bratislavu, i mnoge druge evropske gradove. Bio je pobornikom srpskoga nacionalnoga buđenja. Zagovarao ideju o izlasku Srbije iz Otomanskoga carstva i sve te kulture, a zagovarao priključenje Evropi.

1783. godine je napisao autobiografsko delo pod nazivom “Život i priključenija” u kojem je opisao svoje roditelje, rođake, odlazak u manastir i druge detalje iz detinjstva.

Bio je prvi ministar prosvete u Karađorđevoj Srbiji i tvorac je svečane pesme “Vostani Serbije“ (Ustani Srbijo).

Godine 1811. umro je radeći na osnivanju štamparije u Beogradu, a sahranjen je u porti Saborne crkve do groba Vuka Karadžića.

Kuća u kojoj je Dositej rođen je preuređena, a 17. septembra 2004. godine u Vršcu je osnovana “Zadužbina Dositeja Obradovića”. Svrha  organizacije je da pomaže mladim, darovitim piscima, umetnicima, studentima srbistike…

Veliki broj nagrada nosi njegovo ime:

„Dositejeva nagrada“ koja se dodeljuje za svestrani doprinos u svim naučnim i umetničkim disciplinama

„Dositejevo pero“ koje se dodeljuje za najbolju dečju knjigu godine;

„Dositejev štap“ koji se dodeljuje za postignuća u nauci, kulturi i prosveti;

„Dositeja“, nagrada za uspešne učenike i studente.

“Neučen ne može da trpi nauku, jer zna da će, kako nauka dođe, sva vlast koja je na sujeverju osnovana i utvrđena – propasti. Mrak strmoglavo beži pred suncem”